here you are

Wat geïrriteerd liep Vincent door het bos wat bij Silver more hoorde met achter zich de engel die hier naartoe wou om haar wonden te laten genezen. Vincent had er een behoorlijke pas in zitten hij wou hier niet langer zijn dan nodige was. Met een wat valse en boze blik keek hij rond zin blik zie al meer dan genoeg om de meeste dieren of andere wezens de stuipen op het lijf te jagen. De geuren die hier hingen maakte hem wat misselijke en de sfeer die er hing was totaal anders dan in het duistere gebied. Het leek zijn humeur alleen maar slechter te maken. Dit was echt een gebied voor goedzakjes en andere goede wezens het liefste wou hij zo snel mogelijke weer weg en terug naar het duistere gebied. Met een stevige pas liep hij door niet echt wachten op de engel. Het maakte hem weinig uit of ze hier verdwaalde of niet maar toen bedacht hij zich dat hij hier dan voor niks was gekomen en een lekker stukje elven vlees mis liep. Met een ruk keek hij achterom om te zien waar ze bleef en riep wat geïmiteerd naar haar. ‘Kom non schiet eens op.’ Hoewel hij prima zelf zijn eigens prooien kon vangen sloeg hij dat toch niet af elven waren best lastige te vangen. Maar het was de moeite wel waard hun vlees was echt lekker. Vincent kon de geur van water al roken dus ze moesten in de buurt zijn. Vincent klom en in redelijk grote en stevige boom waarna hij zijn kop boven het bladeren dak stak en even rond keek. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en keek goed rond al snel zag hij een zilvermassa valk voor hem. Door de kleur moest hij even aan de maan denken die altijd zo prachtige kleur had als het een volledige volle maan was. Vincent zette zijn nagels in de boom en gleed behendige naar beneden. ‘We zijn er bijna.' Zei hij toen tegen de engel en toen hij weer op de grond zat en rende richting het meer zijn neus en de geur achter aan. Als snel zag hij het water dat hij zonet in de boom had gezien tussen de bomen. Toen hij tussen wat struiken vandaan kwam keek hij even rond en over het zilverkleurige water van het meer dat volgens geruchten genezende krachten moest hebben.

Ze waren bij de grens vertrokken. Eerst had ze op zijn rug mee gelift. maar halverwege was ze eer gaan vliegen. Haar vleugels hadden de rust gehad. Nu sjokte ze achter de lycan na. De lycan haasten zich goed. ‘Kom non schiet eens op.’
riep h. ij. Een kleine zucht ontsnapte uit haar mond. "Wat wil je dat ik kei snel ga rennen, sorry hoor me wonden staan dat niet toe" riep ze geërgerd .Zo bleef ze maar op het zelfde manier achter hem aan sjokken. Halverwege stopte de lycan klom in een boom. Zelf strompelde ze maar door. Dan haalde ze hem tenminste in en was zijn humeur ook weer beter gestemd. ‘We zijn er bijna.' riep hij van uit de boom. Fijn dan was ze bijna van haar wonden en pijn af. De Lycan sprong weer uit de boom en nam zijn plek weer voor haar in. Kort daarna kwam ze bij the silver more uit. Het was prachtig. Net zoals ze het izch had voorgesteld. Ze plofte vlak voor het water neer. Ze keek even naar de lycan. "kom je nog of wil je het aanbod om mijn bloed af te likken toch afslaan" riep ze richting hem.
Daarna sloot ze haar ogen en na enig moment volde ze zijn zachte tong over haar lichaam strelen. Ze keek hem even aan. Ze hefde haar arm op en kriebelde hem tussen zijn oren terwijl hij gulzig al het bloed op likte. "Hoe heet je" vroeg ze nu op een normale toon.

Vincent stond wat ongeduldige te wachten. Kom je nog of wil je het aanbod om mijn bloed af te likken toch afslaan.’ Riep ze naar hem, Vincent grijnsde even en liep voorzichtige op haar af ze sloot haar ogen en langzaam begon hij haar te likken. Het bloed smaakte heerlijke en hij genieten er echt van. Even sloot Vincent zijn ogen en liet een tevreden gegrom uit zijn bek ontsnappen terwijl hij haar wonden rustige schoon likte. Vincent open zijn ogen even toen hij een kriebelend gevoel achter zijn oren voelde. Maar het was de engel die hem achter zijn oren kriebelde. Het voelde lekker aan en gaf hem een gerust gevoel voorzichtige likte hij de engel verder en ging wat onderdanig op zijn poten zitten. Het voelde lekker aan hoe haar hand haar achter zijn oren, hem kriebelde. Toen ze op een normale toon zijn naam vroeg stopte hij met likken en keek haar even aan. ‘Vincent.’ Zei hij rustige waarna hij ging liggen en zijn staart om zich heen sloeg. Ze leek precies te weten hoe ze met zijn soort om moest gaan. Hij vergat totaal zijn slechte humeur en dat hij hier zo snel mogelijke weg wou.

Isolé ging door met kribbelen achter de oren van vincent. toen hij stopte met likke begon ze ook te kriebelen onder zijn bek. Maar toen ze weer straaltjes blied over haar lichaam voelde lopen stopte ze. "silver is mij naam" zij ze kort. Daarna vloog ze een stuk op en vloog ze naar het midden van het meer. Daar bleef ze even stil hangen, Maar daarba dook ze in het meer. Meteen voelde ze hoe haar wonden begonnen te genezen. Ze bleef nog zeker een half uur op het water dobberde. De heling krach gaf zoon fijn gevoel. Niet enkel op haar lichaam. Dat verzwakt was maar ook op haar gedachten. Alles werd helderde. De verwarde en onzeker plannen die ze had gemaakt werden eindelijk duidelijk. Het leek of het meer alles op zijn goede plek zetten. Toen ze zich weer helemaal goed voelde. Vloog ze op en klapperde maar keer goed met har vleugels om ze droog te krijgen. Daarna vloog ze naar vincent. Ze bond een touw om zijn lichaam en tilde hem daar mee op. Vliegend waren ze sneller en dan zou hij bij de grens van zijn familie gebied tenminste niet meteen aangevallen worden. toen ze eenmaal in de lucht hing zij ze "Zo en nu jou elven bout halen"

Toen hij gestopt was met likken ging ze nog even door met kriebelen bij zijn oren en daarna kriebelde ze hem ook even bij zijn bek waardoor zijn tong langzaam tevoorschijn kwam. Het voelde zo lekker aan dat gekriebelen toen ze stopte met kriebelen keek Vincent haar met een smekende blik aan hij wou nog even door gekriebelen worden vooral bij zijn oren daar voelde het, het fijnst. Ze had zich zelf voor gesteld als Silver waarna ze het water in dook, Vincent rolde zich om en stond rustige op waarna hij naar de oever liep en de engel silver in de gaten hield. Met zijn tong nam hij wat slokken water. Vincent keek rustige toe hoe Silver opvloog en een keer met haar vleugels klapte. waarna ze naar hem toe vloog en een touw om zijn middel bond, Vincent keek haar wat wantrouwde aan en kon een grommetje niet onderdrukken. Wat was ze van plan nou maar toen hij voelde hoe hij omhoog werd gehezen greep hij met zijn twee klauwen het touw goed beet. Langzaam won ze hoogte en toen hij boven de bomen uit rees keek hij wat geschrokken rond. Maar langzaam begon Vincent er van te genieten, hoewel hij toch liever op de grond bleef. Toen hij het vertrouwde gebied waar zich sneed hij met zijn scherpe nagels het touw door en lande behendig op zijn poten waarna hij met een grijnsje naar Silver toe liep. 'Zo en nu jou elven bout halen.' Zei ze en Vincent knikte en lipte zijn tanden en lippen er bij af.

Met stevige slagen vloog ze door. De wind door haar haren zoals ze altijd al voelde. Het was heerlijk. Heerlijk om met al deze kracht door de lucht te vliegen. Al snel kwamen ze aan bij het huis van haar familie. Vincent leek het snel in de gaten te hebben. en snee het touw door. Hij lande netjes op de grond. Paar seconde later lande ze zelf ook. Ze keek of dat ze een van haar familie leden zag. Maar ze zag niemand. Ze zouden wel alleemaal aan het werk zijn. Ze liep naar het kleine slacht huis dat hun familie bezitten. Ze trok zich niets aan van het personneel. Ze liep direcht richting de koeling waar alle kadavere hingen.

Even later kwam ze terug bij vincent met de romp en vleugels van een elf. Ze legde hem neer voor vincent. "zo hier heb je beloning." zij ze ze bleef even staan en keek toe hoe vincent zich storte of de elf. Ze kriebelde hem nog even tussen zijn oren. Maar daarna liep ze het huis een van haar oom waar ze zelf ook woonde.

Sliver liep richting een huis Vincent besloot maar te wachten. Maar hij kon duidelijk de geur van vlees en bloed ruiken dat vanuit het huis vandaan kwam. Het liefst wou hij gewoon naar binnen gaan maar dat zou zijn meester vast niet goed vinden en Silver waarschijnlijke ook niet ongeduldige liep Vincent wat heen en weer. Door de geuren begon hij een beetje te kwijlen Silver kwam al snel terug met een romp van een elf waarna de vleugels nog zatte. Ongeduldige liep hij op haar af waarna ze het voor hem naar legde meteen storten hij op de elf en rukte een paar grote stukken vlees af met zijn bek en klauen en kauwde er tevreden op. Vincent had weinig aandacht maar voor Silver hij had zijn beloning nou. die hem nog even aan zijn oor kriebelde. toen hij een groot deel van zijn elf had gegeten keek hij even op maar Silver was nergens meer. Vincent pakte met zij bek de laatste stukken vlees op en draaide zich om en ging richting het dorp dat diep in de bossen lag.

Topic uit.